غروب یه روز تعطیل پاییزی که وقتی تو خوابگاهی باید به این درو اون در بزنی تا دلت نگیره!!! با دوستم تصمیم گرفتیم بریم اسکله و دریا رو تماشا کنیم… بعد از یه تایمی که کنار ساحل نشستیمو صحبت کردیمو از طرفی با گوشی من با یه دوست دیگری اس ام اس بازی می کردیم ، رفتیم برای انجام خریدامون… یکی دو ساعت بعد که می خواستم برای خریدن یه جنسی  تلفنی از مادرم کمک بگیرم دیدم که ای دل غافل انگار گوشیم نیست ، نه توی کیفم نه توی جیبام نبود که نبود!!!! و تنها احتمال این بود که رو شن های ساحل جا گذاشته بودیمش … با بیش ترین سرعت ممکن برگشتیم سر جای قبلیمون اما همون طور که حدس می زدیم گوشی دیگه اون جا نبود…

دوستم شماره منو گرفتو بعد از یه مدت زیادی بوق خوردن یه آقای جوونی جواب داد که گوشی رو پیدا کرده و برداشته ازمون پرسید که کجاییم گفت اگه هنوز اونجایید صبر کنید یه کم تا من بیام…

من خیلی استرس گرفته بودم به خاطر محتویات شخصیه گوشیم و ضرری که متقبل می شدم  … هوا تاریک شده بود و اونجا هم شلوغ نبود،  خیالمون از اینکه طرف دزد نیست راحت شده بود امما با دوستم دست هم دیگه رو گرفته بودیم و نگران این بودیم که الان که یه پسر جوون ببینه ما دو تا دوختر تنهاییم حتما می خواد سوء استفاده کنه یا اذیت بکنه… بعد توی اون ۱۰-۱۵ دقیقه ای که طول کشید فکر بعدی این بود که اگر هم گوشی رو بی دردسر داد حتما ازمون مژدگانی می خوااد خب!!! کیفامونو زیرو رو کردیم رو هم فقط پنج هزار تومن توش پیدا شد و عابر بانک هم نزدیک نبود این هم شد نگرانیه دیگه ایی برامون…

تا اینکه یه آقای جوونی با لباس خدمات شهری اومد نزدیکون ، گفت شما گوشیتونو گم کردین؟ گفتم بله ، بدون اینکه هیچ حرف اضافه ای بزنه دستشو کرد تو جیبش و گوشیم رو در آورد و گفت بفرمایین و بدون اینکه چیزی بگه داشت میرفت که منو دوستم کللللی ازش تشکر کردیم و البته کلی دعاش کردیم و اون خیلی عادی برخورد می کرد انگار که وظیفش بوده….

این یکی از دلگرم کننده ترین خاطرات من در دوران دانشجوییم در جزیره کیش هست و آرزوم این هست که تمام شهرای ایران امنیت کلی  و به طور خاص امنیتی رو که کیش برای دخترا داره رو داشته باشند…

دکتر بعد از این – ریحانه اقبالی